Geçenlerde Türkiye’de popüler bir TV programında, kulak tırmalayıcı bir sesle birlikte takım arkadaşlarıyla yer değiştiren yarışmacılara rastladım. Görevi (evet tahmin ettiğiniz gibi ‘yemeği’) tamamlamak için bir önceki arkadaşlarının bıraktığı yerden devam etmeleri gerekiyordu. Ne büyük bir meydan okuma diye düşündüm… ardından bunun kendi iş hayatımla nasıl da örtüştüğünü fark ettim- özellikle de bu yılın spesiyali: müfredat hedeflerinin yeniden gözden geçirilmesi.
Bildiğiniz gibi, her bir bileşenin birbiriyle ilişkili olması (Graves, 2000) bir ders tasarımı için neredeyse temel bir kural gibidir. Öğrettiğiniz içerik, hedefleriniz, bunları nasıl gerçekleştireceğiniz, materyalleriniz, bunların ölçme ve değerlendirmesi, farklı zamanlarda doğru miktarlarda uyumlu bir şekilde bir araya getirilmesi gereken malzemeler gibidir (evet, burada yemek pişirme benzetmesini sürdürüyorum). Müfredat birimini devraldığımda, ekip arkadaşlarımla birlikte tarifimizi gözden geçirdik ve bazı tatların nasıl-ne zaman-neden ekleneceğine dair önemli ayrıntıların eksik olduğunu gördük. Eylül ayından bu yana tasarlanan menüyü anlamlandırmak için çalışıyoruz ve öğrencilerimize daha iyi servis yapmak istiyorsak kaynaklarımızla daha kapsayıcı ve işbirlikçi olmamız gerektiğini düşündüm. Müfredat birimi olarak, tüm paydaşlar adına dersin işlenişine karar veren, haftalık programları dağıtan ve kullanılacak olası ders kitaplarına karar veren bir grup öğretmen olmak yerine, mutfağımızı okulumuzdaki her bir öğretmene açtık. Bir bakıma meslektaşlarımıza daha büyük bir rolleri olduğunu, asıl şeflerin onlar olduğunu hatırlatmak için yeniden kolları sıvadık.
Mizanplas’ımız
Öğretmenlerimizi sürece dahil etmek için şu ana kadar yaptıklarımız şunlar:
*Sorun bir bölüm toplantısında dile getirildi (Eylül başı)
*Kapsamlı bir e-posta aracılığıyla plan açıklandı (Eylül sonu)
*Kontrol noktası toplantısı 1 (Ekim)
Toplantıdan önce bir gündem göndererek öğretmenlerden hedefler, plan ve uygulama hakkında düşünmelerini istedik. Toplantı günü, sıkıcı bir okul toplantısı yerine, tüm katılımcıların öğretimde oyunların gücünü kabul etmelerine yardımcı olan bir Kahoot turnuvası hazırladık. Sadece bu mu? Hayır. Bir grup çalışması endişelerini, bilgi ve deneyimlerini paylaşmalarına yardımcı oldu.
*Kontrol noktası toplantısı 2 (Kasım)
Hedeflerimizden biri, tüm sınıflarda standart bir şekilde başarıyla gerçekleştirilmesi kolay olmayan öğrenci özerkliği üzerineydi. Yine önceden gönderilen bir gündem üzerinde çalışan öğretmenler, bu kez hayali bir öğrencinin özerklik kazanmasına yardımcı olmak için bir araya geldi.
*Bir sonraki kontrol noktası toplantısı (Aralık)
Bu, şu ana kadar yaptıklarımızın öğrencilerimiz için gerçekten işe yarayıp yaramadığıyla ilgili olacak. Yeterince besleyici mi değil mi?
Zorlukları var mı? Her öğretmeni bu imeceye katılmaya teşvik etmek kolay değil çünkü bazıları kendi tekniklerini kendilerine saklamayı tercih ediyor.
Ancak katılımcı öğretmenler için, kontrol noktası toplantılarını işbirliğine dayalı görevler ve oyunlarla eğlenceli hale getirerek, onlara programın karar alma sürecindeki yerlerini hatırlatabildik. İstediğimiz nihai tat aslında bu: pasif alıcılardan aktif katılımcılara dönüşmeleri.
Aldığımız yorumlar gelecekteki kontrol noktalarını şekillendirmemize yardımcı oldu ve olmaya devam edecek – geri besleme için başka daha iyi bir yol düşünemiyorum.
Tüm yorumlar arasında bir tanesi var ki bu blog yazısını, kısık ateşte kendi kendine pişerken, şimdilik bu cümleyle bitirebilirim:
“Çok verimli bir toplantıydı.”
Son Bir Not: Tarifimiz hakkında çok fazla şey paylaşmadığımı biliyorum. Dünyada hangi şef bunu yapar ki? Belki de öyle yapmalıyım ki, düdük tekrar çalındığında yeni gelen arkadaşım klasik tarifi daha ileriye taşıyabilsin: bir mutfak inovasyonu.
Graves, K. (2000). Designing Language Courses: A Guide for Teachers. Heinle & Heinle Thomson Learning.
* Eda, Eylül 2024 itibariyle BEUN Yabancı Diller Yüksekokulu’nda müfredat birimi başkanı olarak görev yapmaktadır.
Yazar Hakkında
